با شروع فصل گرما پشه ها، این موجودات بی رحم و خونخوار که بویی از انسانیت
نبرده اند، به خانه ها هجوم آورده و با عزمی راسخ نیش خود را به درون آدمی
فرو می کنند. بشر تاکنون موفق به کشف راه حلی برای از بین بردن پشه ها
نشده است (اسپری حشره کش و قرص و ... به درد عمه انسان می خورد).
با توجه به این که پشه در حال حاضر مشکل اصلی بشریت است و با عنایت به این نکته که در حال حاضر پشه حتی از سیاست هم مهم تر است به ارائه چند راهکار برای مبارزه با پشه می پردازیم:
روش اول: مذاکره و گفت‌وگو
از آنجایی که پشه ها هم ممکن است یک کاترین اشتون در میان خودشان برای
مذاکره داشته باشند (گیریم کاترین پَشِتون) می‌توانیم آنها را پای میز
مذاکره بنشانیم و با دادن امتیازات گوناگون از نیش زدن منصرف‌شان کنیم.
دیالوگ زیر می تواند مذاکره کننده ما را در مذاکرات یاری کند:
مذاکره کننده: پشه های محترم! آیا این در شأن شماست که هر شب بیایید
بالای سر ما و هی ما را میک بزنید؟ آیا این حرکت، حرکتی اخلاقی است؟
پشه (سرش را پایین می اندازد و به نشان تاسف تکان می دهد): به هیچ ویز به هیچ ویز (ترجمه: به هیچ وجه، به هیچ وجه)
مذاکره کننده: آیا وقت آن نرسیده که با عزت و احترام خون مورد نیاز خود را تهیه کنید؟
پشه: حرف شما کاملا ویزینه!
مذاکره کننده: من یک پیشنهاد دارم. ما هر شب نصف لیوان خون میذاریم
بالای سرمان و شما از همانجا تغذیه کنید. در عوض شما هم قول بدید که ما رو
نیش نزنین.
پشه های مذاکره کننده مرددند و در گوشی با هم حرف می زنند. یکی از پشه
ها در گوش مذاکره کننده اصلی می گوید «بابا همه لذتش به میک زدنشه!» پشه
مذاکره کننده می گوید: این یک فرصت تاریخی است که ما بتونیم عزت رو در
سیاست خارجی خودمون تثبیت کنیم. آن یکی پشه می گوید: یهو گولمون نزنن عزتِ
دیگه ای بدن بهمون؟ مذاکره کننده اصلی رو به پشه ها می گوید: فکر می کنین
من دوست ندارم میک بزنم؟ دوستان! ما در عرصه سیاست باید چیزی بدیم تا چیزی
بگیریم. در ضمن حواسم هست، مواظبم که عزتِ دیگه‌ای رو جای عزت واقعی نندازن
بهمون!
روش دوم: مبارزه مسلحانه
ممکن است بعد از توافق در مذاکرات انسان‌ها بر اثر کم خونی مجبور شوند شب ها به جای لیوان خون، آب آلبالو برای پشه ها بگذارند و این کار موجب خشم پشه ها شود و دوباره برای خونخواهی به مرزهای انسانی لشکرکشی کنند! خب انسان هم وظیفه دارد برای دفاع از جان و مال و ناموس خود در برابر حمله پشه ها تدبیری بیندیشد، همینطور که نمی شود ایستاد و نگاه کرد! برای این منظور از آنجایی که قرص و اسپری و پیف پاف و ... برای ما حشره کش ولی برای پشه ها خاطره است لازم می دانیم چند راه حل برای خروج از بحران پشه پیشنهاد دهیم:
1) پشه ها را به مدت نیم ساعت قبل از شروع مناظره های تلویزیونی
بنشانید پای صحبت آن دو عزیزی که جلوی دوربین حاضر می‌شوند و حرف های قشنگ و
دلپذیر می زنند.
با این کار به احتمال 90 درصد پشه ها اقدام به خودکشی دسته جمعی می کنند!
اگر هم آن 10 درصد کار خودش را کرد و پشه‌ها خودکشی نکردند نگران نباشید،
جواد خیابانی را که خدا از آدم نگرفته! همیشه هم در تلویزیون حضور دارد.
پشه ها را بنشانید جلوی گزارش جواد خیابانی، خودشان نابود می شوند (تضمینی)
2) روی سر در خانه تان تابلوی سازمان انتقال خون نصب کنید. اینطوری
پشه ها می‌ترسند همین یک ذره خون را هم که دارند ازشان بگیرند و به این
ترتیب از ورود به خانه شما ممانعت می کنند!
3) به پشه های خاکی متوسل شوید. پشه‌های خاکی، پشه هایی متواضع و
افتاده هستند و از آنجایی که پرواز را از مناطق محروم و زمین های خاکی شروع
کرده اند درد مردم را می فهمند و آن با پوست و اندک گوشت خود درک کرده
اند. اینها می روند با پشه ها صحبت می‌کنند و با میانجی‌گری مانع از انتقام
گیری پشه ها می شوند.
4) از آنجایی که تحقیقات نشان داده تنها پشه های ماده نیش می زنند می توان با ابراز عشق و دوستی و وعده ازدواج مخ‌شان را زد و آنها را از نیش زدن منصرف کرد. آن دسته‌ای از پشه های ماده که متاهل هستند را هم متوجه وجدان‌شان می کنیم و می گوییم: خداوند گوهری به تو داده و آن نیش توست، چه زیباست آن را فقط برای شوهرت به کار ببری و در خلوت، خود را برای او بیآرایی، خود را به او نزدیک کنی و بگویی: همسرم! امشب می خواهم تو را نیش بزنم!
