اولین
مناظره انتخاباتی 92 تفاوتهای زیادی با مناظرات انتخاباتی 88 داشت که به
برخی از آنها اشاره میکنم؛ به هر حال این دوره، مناظرات با همفکری اساتید
برجسته رسانه ملی و هزاران نفر ساعت کار کارشناسی تهیه و اجرا شده است:
تصویر مربوط به سیاه نمایی یکی از کاندیداها
- به جای استفاده از یک مجری - کرونومتر، از 2 مجری - کورنومتر استفاده شده بود که دومی در حالت سایلنت بود.
- مجری کارشناس کرونومتر اولی نیز علاوه بر اعلام زمان، در این دوره قرعه کشی را هم انجام میداد تا بیشتر به چشم بیاید.
- مجری - کرونومتر مذکور در بخش دوم ایستاده، مناظره را پیگیری میکرد تا تنوعی در کارش ایجاد شود.
- استفاده از تصویر گل و بلبل در پشت سر نامزدها که سخنان ویرانکننده آنها درمورد وضعیت کشور را به نوعی خنثی می کرد.
-
همچنین به خاطر کمبود زمان، در این دوره هیچیک از نامزدها نتوانست از
عبارت مشهور «من چقدر وقت دارم؟» یا «این چقدر وقت داره؟» استفاده کند.
- با توجه به هماهنگیهای انجام شده، در این دوره کار به اقوام و خانواده افراد کشیده نشد که االبته از هیجان مناظرات هم کاست.
-
در این دوره، کارشناسان خبره رسانه ملی برای جلوگیری از نشان دادن عکس و
سند از سوی نامزدها، خودشان به میزان کافی عکس و طرح نشان دادند و مانع
هرگونه «بگم بگم» شدند.
-
همچنین در این دوره قاعده جالبی به طور خودجوش در میان نامزدها حاکم شد.
نامزد مورد سوال واقع شده، پشت تریبون به سوال مجری - کرونومتر عزیز در 3
دقیقه پاسخ میداد، نامزدهای دیگر نیز هرکدام در 90 ثانیه برنامه خودشان را
مطرح میکردند و در پایان نامزد مورد سوال نیز در 2 دقیقه حرفهای خودش را
تکمیل میکرد؛ به عبارتی هرکسی کار خودش را میکرد و رسما نامزد مورد سوال
را به خودش واگذار میکرد! گویا قرار بر این بود که به نامزد مورد سوال،
بی محلی شود!
و اما چند پیشنهاد: