سلام
آقای ضرغامی...
دل مردم ایران از اینکه درباره درد مردم خودرا به کوچه علی چپ می زنید، خون است.
مردم ایران از اینکه با سانسور گرانی های داخلی و بزرگنمایی مشکلات اقتصادی اروپا، آنها را احمق فرض کرده اید، شدیداً گلایه دارند.
مردم ایران از اینکه رسانه ملی در انحصار دغدغه های شمال تهرانی ها است، خسته شده اند.
مردم ایران از سانسور شدید گفتمان اصیل انقلاب اسلامی بخصوص عدالتخواهی و فسادستیزی در رسانه ملی شاکی اند.
آقای
ضرغامی... اگر حس و حالش را ندارید تا درد مردم را انعکاس دهید، اگر جراتش
را ندارید که به گفتمان اصیل انقلاب بپردازید، اگر تصور می کنید با فیلم و
سریال می توانید سر این ملت باهوش را گرم کنید، حداقل به سرگرمی سازهایتان
بفرمایید اقلا به چادر کاری نداشته باشند و چادر را بیش از این خراب
نکنند.
چرا؟؟؟؟ ...
در
شبهای اخیر خانم بازیگری با آرایش غلیظ در پوشش چادر در سریال شبکه اول
سیما توجه ام را جلب کرده بود. راستش قبل از نوشتن این متن، چند بار نشستم
تا حداقل یک قسمت این سریال را تا آخر ببینم اما تم داستان به قدری بی سر
وته بود که هیچ وقت از ماجرای سریال سردر نیاوردم وانگهی روابط جلف، عشوه
ها و بگو بخندهای دختر و پسرهای مثلا مذهبی در این سریال آنقدر چندش آور
بود که که هربار با تلخکامی کانال را عوض می کردم. آقایان تصور کرده اند با
انداختن چادر بر سر آن خانم بازیگر، تصویری از دختر دانشجوی مذهبی ارائه
داده اند!
درباره اوضاع صداوسیما در سالهای اخیر، بحث و انتقاد زیاد
مطرح شده اما در عمل تاثیر چندانی نداشته است. مسئولان رسانه ملی گوش
خودرا یکسره به نقدها بسته اند و کار خود را می کنند. البته نتیجه این رفتار در پشت بام خانه های ایرانی کاملا مشخص است...!
دوستی
نقل می کرد مدتی پیش جانبازان یک آسایشگاه در شمال تهران را از آنجا بیرون
کرده و آنها را در وضعیتی زشت در کوچه رها کرده بودند. یکی از همسایه های
دلسوز با دیدن جانبازان بی پناه در کوچه به آنها گفت: نگران نباشید، الان
به بی بی سی زنگ می زنم تا پخش کنند و یکی بیاید به وضعیت شما رسیدگی کند!
بنده
خدا به تجربه دریافته بود که در سیمای جمهوری اسلامی کسی گوشش بدهکار درد
مردم نیست و موضوع بیرون کردن جانبازان از آسایشگاه، قطعا در رسانه ملی
سانسور می شود ولی بی بی سی برای استماع و انعکاس درد دل مردم از نابسامانی
ها و سوءاستفاده از آن گوش به زنگ است...
