در حالی که فاز دوم هدفمندی
یارانهها، رسما از پنجشنبه کامل اجرایی شده است، نگاهی به آمار منتشره در
خصوص شاخص فلاکت جهانی در سال ۲۰۱۳ نشان میدهد که ایران در رتبه دوم شاخص
فلاکت جهانی قرار گرفته و این امر بیش از پیش نگرانیها درباره افزایش تورم
و فشار بر زندگی افراد را افزایش میدهد. آخرین آمار
منتشره از نهادهای اقتصادی بین الملل، حاکی از آن است که ایران در شاخص
فلاکت جهانی در رتبه دوم قرار گرفته است.
در رتبه بندی کشورها به
لحاظ شاخص فلاکت یا Misery index کشور ونزوئلا با رقم ۷۹.۴ واحد در رأس
کشورهای جهانی و در رتبه یک قرار گرفته و بر
همین اساس ایران با شاخصی برابر با ۶۱.۶ درصد در رتبه دوم جهانی قرار گرفته
و در واقع پس از ونزوئلا بدترین رتبه را در بین کشورهای جهانی از آن خود
کرده است.
نکته جالب در این میان این است که هم کشور ونزوئلا و هم
ایران به دلیل تورم بالا در این رتبه قرار گرفتهاند و در جدول رتبه بندی
صراحتا ذکر شده که عامل اصلی در رسیدن به این رتبه در این دو کشور تورم
بالای آنهاست.
پس از ایران و ونزوئلا، کشورهای صربستان، آرژانتین،
جامائیکا، مصر، اسپانیا، آفریقای جنوبی، برزیل و یونان به ترتیب رتبههای ۳
تا ۱۰ را از آن خود کردهاند و جالب آنکه به غیر از آرژانتین سایر این
کشورها به دلیل نرخ بالای بیکاری و نرخ بهره در این رتبهها قرار
گرفتهاند.
از سوی دیگر، کشورهایی که بهترین وضعیت را از لحاظ شاخص
فلاکت در سال ۲۰۱۳ داشتهاند، به ترتیب عبارتند از: ژاپن، ازبکستان،
تایوان، سنگاپور و کره جنوبی.
وعدههای دولت روحانی و مردان اقتصادی کابینه برای مهار تورم تا پایان سال اما آن چیزی است که در ماههای اخیر به وفور از آن سخن گفته شده است؛ اما اینکه دولت تا چه اندازه، توان جلوگیری از بروز تورم شدید از پس اجرای فاز دوم هدفمندی و افزایش نرخ حاملهای سوخت را دارد، موضوعی است که کارشناسان اقتصادی در خصوص آن تشکیک دارند.
برده ای خواب زچشمان ترم، یارانه
آمدی، نان بسر سفره یِ ما آوردی
بروی… درد کند خون جگرم، یارانه
نیمه ی ماه سراغ از تو دلم می گیرد
نیمه یِ گمشده ی ِ مختصرم، یارانه
تو هدفمندترین قسمت و اقبالِ منی
بی تو مرغی به قفس بسته پرم، یارانه
کار و سرمایه ی من هستی و غم نیست اگر
بی کس و کارم و هم بی هنرم، یارانه
برقراریِ تو با دستِ دعا می خواهم
بی تو اندوه درآرد پدرم، یارانه
مویِ از خرس جداگشته ترا می دانند!!
نیست البته چنین هم نظرم، یارانه
با تو بودیم و ترا بردبه یغما (ب.ز)
وای اگرازتودلم رابِبُرم، یارانه
بی حقوقم من و پرعائله و قفل بجان
و کلید تو چو نورِ بَصَرَم، یارانه
انصراف از تو بعید است که تو یارِ منی
و منِ غمزده بی تو پکرم ……. یارانه