شاید لازم نباشد زیاد به عقب برگردیم ،منظورم همان
روزهایی است که بازیکنان استقلال و پرسپولیس بعد از اتمام تمرینات و رفع
خستگی به شغل های آبرومندانه اشان مانند مسافرکشی می پرداختند تا لقمه نان
حلالی برای خانواده هایشان بر سفره ببرند.
اگر
بخواهیم در ادامه حرفی از تعصب آن زمان بازیکنان بزنیم تکرار مکررات است و
مارا متهم به کلیشه پردازی خواهند کرد پس اجازه بدهید از این مقوله بگذریم
و اجازه دهیم آن خاطرات پاک و به گونه ای مقدس از لحاظ انسانی و اخلاقی
برای همیشه در ذهن و وجود جوانان آن برهه زنده بماند.
فوتبال
پربیننده ترین ،پر طرفدارترین و پردرآمدترین و ورزش اول جهان،دارای یکی از
پیچیده ترین مکانیزم های مدیریتی و رسانه ای است .حجم نقل و انتقال منابع
مالی آن شاید بیشتر از بودجه کلی بسیاری از کشورها باشد و یا حتی مجموعی از
چند کشور.
اما به دور از ورود به بحث قیاس فوتبال با سایر ورزش ها و
یا بهتر است بگوئیم تجارت ها ،فوتبال در کشور ما ایران چند سالی است که
رنگ و بویی خاص به خود گرفته است .
فوتبال در ایران نه تنها هیچ وقت
درآمد زا نبوده است بلکه همیشه دستش در جیب بودجه های دولتی بوده تا ازآن
ارتزاق کند،مادیات و قراردادهای انچنانی مالی حرف اول و اخر را می زند
ودیگر نام و رنگ پیراهن و هوادار معنی ندارد.
هرکجا پول بیشتر همه آنجا برای عقد قرارداد بهتر!!!
روزانه شاهد انتشار اخبار فراوانی از این دست بر روی خروجی خبرگزاری ها هستیم که:
فلان بازیکن با فلان رقم با فلان تیم تمام کرد!
یک
میلیارد و نیم برای بازی در یک سال !این یعنی ماهیانه 125میلیون تومان
!این یعنی روزانه 4 میلیون تومان !این یعنی ساعتی170هزارتومان دستمزد!!!
چقدر
دلنشین است اگر هشت ساعت را در تختواب خود به خواب شیرین بروی و در مقابل
این 8خواب شیرین با سلام و صلوات به شما یک میلیون و سیصد و شصت هزارتومان
حقوق بدهند.ماشالله ...!
این را اضافه بفرمائید به زمان هایی که صرف
تفریح +مسافرت های آنچنانی +صرف غذادربهترین رستوران ها+لذت سواری با
بالاترین مدل اتومبیل های خارجی و...
و اینجاست که می توانیم بگوئیم عجب صنعت کثیفی است این فوتبال در کشور ما!!!
و جالب تر اینکه وقتی بدانیم که تمام این مبالغ از هر منبعی که صرف و هزینه شود بالاخره به یک شکلی با منابع دولتی گره خواهد خورد.
وقتی
مدیران بعضی از باشگاهها دهان به انتقاد باز می کنند که فلان بودجه در
اختیار ما قرار نگرفته و یا درصدی بیشتر در اختیار تیم رقیب قرار گرفته است
یعنی اینکه اجازه نداده اند که ما ساعتی 170هزارتومان برای خواب شیرین
فلان بازیکن به او پرداخت نمائیم !!!
این یعنی اینکه با همین 170هزارتومان در ساعت می شود یارانه چهار نفر ایرانی را در یک ماه پرداخت کرد!!! جالب است نه ؟
اما
جالب تر این است که آقای بازیکن حتی با گرفتن این چنین مبالغی بازهم بر سر
مردم و هوادار منت میگذارد و چیزی هم بیشتر طلب کار است و به اصطلاح
عامیانه گویا" کارنکرده برای مردم باقی نگذاشته است "
این گوشه ای
از واقعیت تلخ فوتبال ماست ،فوتبالی که با ندانم کاری و به دور از تمام
استانداردهای روز دنیا بدون یک ریال درآمد زایی در حال حیف و میل منابع
مالی است که سهم تک تک تمام ایرانی هاست و شاید در این میان کسی راضی
نباشد که سهمش را برای خوابیدن در یک تختخواب گرم و نرم در دودستی تقدیم
آقای بازیکن نماید!!!
خدا به داد فوتبال ما برسد!!!
مگر ایرادی دارد که کسی به خاطر رسیدن به بهشت و نعمتهایش از لذائذ زود گذر این دنیا چشم پوشی کند ؟ به نظر شما این کار اشتباه است ؟ آیا خود شما بخاطر این دنیا حاضرید بهشت را بفروشید ؟ آیا الان در این دنیا خیلی لذت میبرید ؟ دوما مگر رسیدن به بهشت و لذتهای آن منافاتی با استفاده از نعمتهای این دنیا دارد؟ اگر کسی طالب بهشت باشد نباید به گرانی اعتراض کند ؟ واقعا این مطالب شوخی بود یا جدی گفته اید ؟