اغلب ما چند زبان متعدد آشنایی کامل نداریم و اگر بخواهیم خیلی
خوشبینانه به لیوان و نیمه پر و خالی آن نگاه کنیم اکثرا غیر از زبان و
ادبیات فارسی با زبان انگلیسی و عربی تا حدودی آشنا هستیم اما به نظر می
رسد که بسیاری از کاندیداهای ریاست جمهوری در کشور ما علاوه بر آشنایی با
زبان فارسی به ترفندهای آن هم مسلط هستند.
اما ...
بازی با لغات و واژه ها
در همه مراحل و مجامع کاربرد دارد ولی در بعضی از مواقع مخاطب اگر لحظه ای
در گرفتن کلام و بیان شخص سخنران غافل شود می تواند برایش بار و تبعات
حقوقی منفی و در برخی مواقع جبران ناپذیری را به وجود آورد. از این روست که
در بسیاری از معاملات و قراردادهای مهم از وکیلی چیره دست استفاده می کنند
تا با بازی و روایت واژه و کلمه ای به صورت وارونه، منفی و ... باعث ضرر و
زیان احتمالی نشوند.
این روزها که بحث تبلیغات کاندیداها روزهای پرشور خود را سپری می کند، به کرات شاهد آن هستیم که کاندیداها به جای ارائه یک برنامه و راهکار واضح و مبرهن، با مشاورانشان به این نتیجه رسیده اند که بایستی با لغات بازی کرد تا عوام در اذهانشان به نتیجه ای مثبت برسند و به اصطلاح رای خود را افزایش دهند غافل از آنکه این بازی با لغات و گمراهی رای دهندگان نقض حقوق شهروندان و به نوعی بی احترامی به جایگاه شعوری و اجتماعی افراد است.
بگذریم از اینکه تقریبا اکثر کاندیداهای تایید صلاحیت شده با برنامه توهین، انتقاد و نفی کاندیداهای دیگر کارشان را آغاز کردند، اما در این مهلت تبلیغاتی 20 روزه تنها چیزی که می توانیم از بانشان بشنویم چند نکته تکراری، شعاری و کلیشه ای است که در جمع بندی کلی نشان می دهد که اغلب دست روی نقطه ضعف مردم گذاشته اند.
کنترل تورم، کاهش بیکاری، حل مشکل مسکن، آسان کردن ازدواج جوانان و ...از جمله شعارهایی است که تقریبا همه کاندیداها می خواهند به آن برسند. حال شاید این سوال پیش بیاید که این مسائل به بازی با لغات چه ارتباطی دارد؟!
در پاسخ به این سوال در ابتدا باید گفت که همه کاندیداها در هر دوره ای این شعارها را سر می دهند و تقریبا اغلبشان هم به طور کامل به آن نرسیدند و فقط با واژه های اشتغال، جوانان، مسکن، تورم و ... بازی کرده اند و به نوعی رای خریده اند.
نکته دوم هم مسئله جزئی نگاه کردن به این شعارهاست! در حال حاضر مردم نیاز به کنترل تورم ندارند چه بسا در دولت نهم و دهم با وجود کاستی های بسیار در امر اقتصاد، تورم آنقدر بالا رفته که نیازی به کنترل ندارد و ملت از رئیس جمهور آینده انتظار کاهش تورم را دارند.
مسئله سوم سقف و در واقع حداقل و حداکثر رسیدن به این شعارهاست. به طوریکه شاید یک رئیس جمهور میزان رضایتمندی اش از تسهیلات ازدواج به جوانان را 3 میلیون و 500 هزار تومان بداند که خوشبین ترین افراد هم می دانند که افزایش 500 هزار تومان به وام ازدواج دردی را برای جوانان دوا نخواهد کرد و یا کاهش بیکاری که رئیس جمهور می تواند پیش از انتخابات وعده بهبود آن را دهد اما پس از رسیدن به قدرت اعلام کند کسانی که 2 ساعت در هفته کار می کنند هم شاغل محسوب می شوند و پس از یک نیم سال هم آمار و ارقام کاهش بیکاری و ... را به همین ملت ارائه می دهد.
با این حال بایستی به عنوان یکی از افرادی که حق رای دادن داریم از کاندیداها بخواهیم تا در بیان گفتارهایشان قدری تامل کنند تا به جای بازی با لغات به رفع مشکلات آن هم به صورت پایه ای بپردازند.
ملت تشنه جابجایی و بازی با واژه ها نیست، ملت نیازمند عمل به شعارهاست.
کارشناس عمران از شبستر
