سلام
عادت کرده ایم هر جنس چینی دیدیم ، فورا در کیفیتش شک کنیم و آن را بنجل بپنداریم .. اجناس چینی که ما میبینیم کالاهای درجه 3 به بالای چینی هستند و چنانچه اخیرا به کشوری جهت مسافرت یا ماموریت !(جهت مدیران دولتی فقط) رفته باشید اجناس چینی درجه یک مشاهده خواهید کرد که به لحاظ کیفیت و کارآیی اینقدر ها هم درپیت ! نیستند ..
بگذریم
بحث امروزمون در مورد کالاهای چینی نیست . بلکه در مورد انسانهای چینی هست و بخصوص مدیرانشون و علی الخصوص مدیران ارشد نظام آموزشی .
داشتم در مورد نظامهای آموزشی کشورهای مختلف جستجو میکردم که به تفاوت بسیار جزئی بین نظامهای آموزشی ایران و چین برخوردم :
یک مدرسه روستایی با دو معلم و یک دانش‌آموز؛ این داستان عجیبی است که در کشور یک میلیارد و چند صد میلیون نفری چین در حال وقوع است!
«یانگ» دانش آموز هشت ساله چینی، تنها دانش آموز روستای کوچک «اکزانیو» در استان «فوجیان» چین است.
به
رغم این که این روستای کوچک، تنها یک دانش آموز دارد، وزارت آموزش و پرورش
چین خود را موظف کرده تا مدرسه‌ای برای این روستا بسازد و دو معلم هم برای
آن بگذارد.
گفتنی است، این مدرسه سه طبقه است و ۲۴ کلاس دارد اما «یانگ» به تنهایی در این مدرسه درس می‌خواهد.
به
گفته دو معلم این دانش‌آموز هشت ساله، او یک دانش‌آموز با هوش و زرنگ است.
از همین روی، استحقاق تحصیل در این مدرسه را دارد، زیرا شاید یک روز به یک
دانشمند تبدیل شود و برای کشورش مفید باشد.
این در حالی است که در
کشور ما، نه تنها برای یک دانش آموز که حتی برای ده‌ها دانش‌آموز که در یک
روستا و یا شهر زندگی می‌کنند، حتی سیستم گرمایشی درست و درمان هم نصب نمی شود تا هر چند روز
یک بار، شاهد سوختن این سرمایه‌های کشورمان که آینده ایران را می‌سازند،
نباشیم!
اگه بازم وقت اضافی دارین اینجا رو هم ببینیناگ
