آقای رئیسجمهور! (اگر اجازه دهید از واژ‌‌‌‌‌‌‌‌‌ه‌های "مستقر" و "منتخب" استفاده نکنم.) جناب آقای روحانی رئیس محترم جمهور! به عنوان یک شهروند از شما خواهش می‌کنم هرگز عبارت "نوکر ملت" را بر زبان نرانید.
آقا باش و سر جای خودت بشین! راستش را بخواهید آقای رئیس جمهور، با اینکه این عبارت را هزاران بار شوخی - جدی شنیده‌ام، اما معنای واقعی آن را با دولت نهم و دهم فهمیدم. اساسا یکی از دلایل مهم مقبولیت شما نزد مردم و رای اکثریت، فرار از فرهنگ نوکرم چاکرم بود. مردم از اینکه رئیس جمهور، ناهارش را از خانه ببرد و بعد از ظهر روی زیلو کز کند و چرت بزند خوش‌شان نمی‌آید.
دنیا ، دنیای حرفه ای هاست...
دنیا دنیای حرفه‌ای‌هاست؛ مردم از یک فوتبالیست حرفه‌ای هم انتظار دارند خوب بخورد و خوب بپوشد و خوب بخوابد که موقع مسابقه، دروازه خودی و حریف را قاطی نکند. ماهم از شما انتظار داریم و می‌خواهیم که نان و پنیر نخورید. نان و پنیر را بگذارید برای ما که اگر چشم‌مان از گرسنگی قیلی ویلی هم رفت به جایی برنخورد. شما باید پیش از مذاکره و سخنرانی، خاویار وکره نوش جان کنید تا خدای ناکرده یک وقت آدم‌ها و صندلی‌های دور و برتان را توی هاله نبینید.
آقای رئیسجمهور! حتم دارم در "فراسوی نیک و بد" نیچه، این جمله را خوانده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اید که گاه بدترین شکل غرور خود را در تواضع نشان میدهد. لطفا لبخند تواضع نزنید و گردن تواضع خم نکنید. ما دل‌‌مان نمی‌خواهد شما پراید سوار شوید، سبزی مصرفی‌‌‌تان را توی باغچه بکارید. باور کنید مردم به این چیزها حساسیت پیدا کرده‌اند. به کلمه "خدمت" حساس شده‌اند، "عدالت" کلمه‌ای توخالی شده، لااقل اجازه دهید مدتی بگذرد تا دوباره این واژه‌ها بار بگیرد، معنایی پیدا کند.
واما مسئولین محترم شهر هم همینطور - نه واژه خدمتگزار مردم را بکار ببرید و نه مردم را سلاخی کنید . دو سه روزی که پشت این میز ها هستید بنشینید و بروید . والسلام
آنا شبستری
